کد مطلب:107133 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141

حکمت 443











[صفحه 774]

(دوری كردن تو از كسی كه علاقه مند به توست، باعث كم بهرگی توست، و علاقه مندی تو به كسی كه به تو بی اعتناست باعث ذل توست). اما مطلب اول، از آن روست كه دوستان زیاد برای كمك بر اصلاح امر دنیا و آخرت باعث كمال بهره مندی می باشند، بنابراین دوری از ایشان باعث كم بهرگی است، و از طرفی در برابر علاقه ی دوستان، ابراز علاقه، خود فضیلتی است برای نفس، بنابراین عدم علاقه باعث نقصان این فضیلت است. اما مطلب دوم، بدیهی است كه لازمه ی علاقه ی تو به كسی كه به تو بی اعتنایی ندارد، خواری و كرنش در برابر اوست، این دو عبارت، دو صغرا برای قیاسات مضمری هستند كه بدان وسیله از دوری نسبت به كسی كه علاقمند است، و علاقمندی نسبت به كسی كه از تو دوری می ورزد، برحذر داشته است.


صفحه 774.